De mooiste foto’s

Een selectie van de mooiste foto’s die ik tijdens de reis heb gemaakt.



De Tanah Lot tempel aan zee; bij vloed ligt hij als een eiland in zee.



Een processie in Ubud; meerdere keren per week te zien.



De jungle ten Westen van Ubud.



Idem



Fietsen door de rijstvelden bij Ubud.



Munduk in de bergen.



Schitterende natuur, ook bij Munduk.



De Gunung Agung, de hoogste vulkaan op Bali.



Gili Trawangan en Gili Air, kleine paradijzen.



Het eiland Rinca, een schitterend plaatje.



De beruchte Komodo varaan.



Op Rinca



Ook onder water mooie natuur.





Vrouwen in Ubud aan het werk en tijdens een offeringsritueel.



De markt in Ubud.



Sanur.

Terugblik

De Balinese jongen die mijn kamer schoonhoudt snapt er niets van. Hij loopt wat ongeduldig heen en weer en kijkt af en toe door de openstaande deur naar binnen of ik er nog ben. Meestal ben ik rond deze tijd al op pad en kan hij de kamer schoonmaken. En de fooi incasseren natuurlijk. Hij spreekt een paar woorden Engels, en ik heb geprobeerd uit te leggen dat ik pas rond de middag vertrek omdat het mijn laatste dag is. Hij knikt ja, maar ik zie aan zijn gezicht dat hij het niet begrijpt. Als ik mijn backpack en rugtas heb ingepakt, ga ik een bakje koffie drinken, dan kan hij z’n gang gaan. Het personeel hier is erg vriendelijk en behulpzaam. De conciërges zijn mannen van mijn leeftijd en aangezien er maar weinig gasten zijn, hebben ze alle tijd. Zij spreken perfect Engels, en dat is best opvallend. 



Dat brengt me meteen tot het meest opvallende tijdens deze reis. De vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Balinesen. En ze hoeven er echt niet allemaal geld voor te krijgen ☺️. In elk gesprek, hoe kort soms ook, proberen ze echt kontakt te leggen. Waar kom je vandaan en waar ga je naar toe zijn mooie ijsbrekers 😊. Ik krijg dan vaak het gevoel dat ze vooral willen weten waarom ik ergens naar toe wil, en dan levert mooie gesprekken op. Dat is een aspect wat ik nog niet heb ervaren tijdens eerdere reizen. Heeft er mee te maken dat ik nu solo reiziger ben, waar ik eerder met Jacqueline op reis was, of op een zakelijke reis. 

De mooiste en fijnste plaats die ik heb bezocht is Ubud. Alhoewel flink toeristisch (dankzij een bekend boek en idem film), is het een gastvrij stadje en de vriendelijkheid en compassie is overal voelbaar. Schitterende natuur (de jungle en de rijstvelden) en mooie cultuur met de bekende Balinese dansen en rituelen als hoogtepunten. En leuke kroegen met muziek van locals die er echt wat van kunnen. Als ik m’n gitaar goed onder de knie heb, ga ik misschien wel zanglessen nemen 😳. 

Komodo is een ander hoogtepunt van deze reis. Niet alleen vanwege de beruchte Komodo dragons, nee, ook de surrealistische omgeving (de diversiteit aan kleuren groen en de mooi glooiende heuvels) heeft me geraakt. En de uitdaging om er te komen, en de wijze waarop dat is gelukt. Voor een ervaren reiziger misschien een peuleschil, voor mij bracht het (alweer) een nieuwe ervaring met een nieuw inzicht. En die beesten daar zijn toch heel bijzonder. Die kleine dragon wilde ik wel ff vasthouden, zo schattig zag hij eruit. Maar ik zou het waarschijnlijk niet overleven 😊. Echt puur natuur, puur instincten. En toch heel slim. Hun tactiek bij het overleven en jagen is er een waar respect voor op z’n plaats is. Ze stammen waarschijnlijk af van de dinosauriërs, en dat kun je wel zien (alhoewel ik nooit een dinosaurus in het echt heb gezien 😄).

Ook de Gili eilanden zijn fantastisch mooi. Echt een paradijs. Klein, niet al te druk, witte stranden en schitterende natuur onder water. Het snorkelen was ook echt heel mooi. Koste me een verbrande rug, maar dankzij spa Carla heb ik daar inmiddels geen hinder meer van 👍. Overigens was de mooiste snorkelplek die ik heb bezocht het kleine eiland bij Komodo. Daar komt bijna niemand en de koralen zijn daar giga mooi en ongerept. En duizenden vissen, je zwemt er gewoon tussen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Best groot hoor die vissen als je er tussen zwemt ☺️. De meest bijzondere vis die ik heb gezien was er een met een spies van ca 15 cm op z’n voorhoofd. Niemand heeft me kunnen vertellen wat dat voor beest moet zijn geweest. Thuis ga ik nog eens googelen. 

Ik heb vaak moeten uitleggen waar m’n vrouw is. Alsof het op m’n voorhoofd geschreven staat dat ik getrouwd ben ☺️. Het is ook best bijzonder dat ik deze reis in mijn eentje heb gemaakt. 52 jaar oud inmiddels ( dat is dus te jong om dinosauriers te hebben gezien 😜) en voor het eerst drie weken alleen op reis. Jacqueline heeft me deze kans gegund. Zo ver vliegen is geen optie voor haar, en ze zag dat het goed was dat ik er eens alleen op uit zou trekken. Ook voor haar zal het wennen zijn geweest, zeker nu ook Lonneke aan het backpacken is (in Colombia). Maar ze heeft me de ruimte gegeven en dat is een mooie uiting van liefde, dacht ik zo 😍.

En dan zijn drie weken ineens snel voorbij. Vanavond de terugvlucht, morgen thuiskomen en vrijdag weer werken. Het gewone leven gaat weer beginnen, zeggen we dan. Ik weet het niet. Natuurlijk gaat de routine weer zijn plaats innemen, maar deze reis heeft me veel gebracht, en geholpen dingen in het juiste perspectief te plaatsen. Bali en de Balinesen hebben me geraakt, me laten genieten en me inzichten gegeven.

Als ik weer thuis ben, volgt nog een laatste post in dit blog (of is het ‘deze blog’?). Eén met de hoogtepunten in foto’s. Veel foto’s heb ik nog niet kunnen delen, omdat ik die gemaakt heb met de digitale camera van Jacqueline. Het was leuk deze blog te schrijven, en zo in kontakt te blijven met familie en vrienden. Misschien ga ik er wel een ingebonden foto album van maken 😊.





Ubud

Het weerzien met Ubud was leuk. Ik voel me er fijn en kan er uren rondlopen. Dat heb ik dus ook gedaan. Veel foto’s gemaakt met de camera van Jacqueline. Prachtige dag voor een dagtrip. 

De dagelijkse markt is een van de hoogtepunten. In de ochtenduren vooral voor de localen, met groente, fruit en kruiden; rond het middaguur verandert het tafereel in een toeristische markt met souvenirs en kleding. Het spel van afdingen heb ik inmiddels redelijk onder de knie, en ik scoor en kleine gitaar. Die is bespeelbaar, maar ik krijg hem niet gestemd. Ga ik met Julia eens naar kijken. Eerst mee zien te krijgen in het vliegtuig ☺️.

De boekenwinkel had ook een goede dag. Een paar mooie boeken over de geschiedenis en cultuur van Bali gekocht. Dat waren trouwens op de middelbare school de vakken die ik het meest haatte 😳, maar goed, dat is ook al even geleden ☺️.

Toen ik drie weken terug vertrok, vroeg ik me af of ik nog mensen zou spreken op m’n reis. Zou het me lukken kontakt te maken met anderen? Gisteravond weer mooie gesprekken gehad in een warong (klein restaurant) hier in Sanur, met Zuid-Afrikanen en Italianen. Het werd nogal laat, en daarom schrijf ik deze post met wat vertraging 😊.

Nu inpakken en morgenavond de terugvlucht. Hmm, gemengde gevoelens. Fijn weer naar huis te gaan, maar het is hier werkelijk fantastisch, dus dat gaat een moeilijk afscheid worden.





Waar kom je vandaan, en waar ga je naar toe?

Als ik in gesprek ga met een Balinees is de eerste vraag steeds ‘waar kom je vandaan?’, gevolgd door ‘en waar ga je naar toe?’, ‘wat doe je voor werk?’, en ‘waar is je vrouw?’. Echt, zonder uitzondering komt dit allemaal in een eerste gesprek aan bod. Zo ook vanochtend op het strand. Een klein badstrand hier, net ten noorden van Sanur. Ik was een van de weinige toeristen tussen allemaal Balinesen die hun vrije zondag vierden. Ze beginnen allemaal heel vriendelijk een praatje, in het water ( heerlijk en kraakhelder), of op het zand. 

Die vriendelijkheid van de Balinesen is me erg opgevallen de afgelopen weken. Heb echt niemand kwaad of agressief gezien. Iedereen lacht. Komt hier dan geen geweld voor? Ja, in en rondom Kuta, dat is bekend. Maar verder lijkt alles erg vredig. De geschiedenis van Bali is toch behoorlijk gewelddadig. Morgen in Ubud eens kijken of ik daar een mooi boek over kan vinden. 

Vanmiddag in Spa Carla (😊) een massage gehad. Ik geneerde me nog, want m’n rug hangt vol met vellen. Is een erfenis van de eerste keer snorkelen en rug verbranden. Maar geen probleem hoor. Alle vellen zijn eraf nu. Was heerlijk ontspannen. Een van de eerste taxi chauffeurs die ik ontmoette (in Kuta, Made, spreek uit als Maddie), heeft me ingewijd in de wereld van de spa’s, en Spa Carla is er een die gewoon doet wat ie aanbiedt. Niks meer en niks minder dus 😉. Precies wat ik zocht. Als we bij Kapelle 5 een verzorgster hadden zoals de masseuse vanmiddag, werden we gewoon weer kampioen 😜. 





Terug naar Sanur

in Labuan Bajo valt niet veel te beleven. Lange dagen, dat wel. Om kwart over 4 word ik gewekt door drie Imams die uit evenveel moskeeën hun liederen rondzingen. Ze doen hun best elkaar te overstemmen, zo lijkt het. Is echt veel te vroeg voor mij, en door het volume doe ik geen oog meer dicht. Dan maar om half 6 eruit en onder de douche. Dat blijft een uitdaging hier, het verblijf in de badkamer 😉. Tandenpoetsen doe ik trouwens buiten in de tuin 😃. 

In ben al om half 8 op het vliegveld en kan m’n ticket tegen een kleine vergoeding omruilen en kan al om half 9 terug naar Bali. Ik ga terug naar m’n hostel in Sanur, waar m’n backpack op me wacht. Ik krijg daar zelfs weer dezelfde kamer. Die was me erg goed bevallen, en na wat heen en weer gedenk 😌 besluit ik de kamer te boeken tot woensdag, de dag van mijn terugvlucht naar Nederland. Vier dagen Sanur, met kleine uitstapjes. Een daarvan is ff op en neer naar Ubud. Ik was daar in een mooie boekenwinkel, en wil daar nog eens heen. En naar de markt voor wat souvenirs. 

Vanmiddag en vanavond veel regen in Sanur, dus geen mooie foto’s vandaag. Wel een paar foto’s van foto’s van de onderwaterwereld bij Komodo. Van collega Jorick kreeg ik een boekje mee over de cultuur en de mensen van Flores ( het eiland waartoe Labuan Bajo en Komodo / Rinca behoren), en nu blijkt dat een boekje uit een serie van drie te zijn. Een ander deel gaat over het duiken rondom Komodo. Gekocht en daaruit dus een paar foto’s gekopieerd. De foto’s geven een goed beeld van wat ik onder water heb gezien 😊.







Komodo National Park

Het is gelukt! Een mooie trip naar Rinca gemaakt, een van de drie eilanden waaruit het Komodo park bestaat. Vanochtend vroeg vertrokken, samen met twee Nederlandse meiden die drie maanden door heel Indonesië trekken. De boottocht alleen al is de moeite waard. Veel eilanden ( Indonesië bestaat uit zo’n 18000 eilanden waarvan ca 200 bewoond) met mooie kleuren. Veel groen uiteraard. 

Op Rinca krijgen we een uitgebreide toelichting, en een waarschuwing 😜. De Komodovaranen zien er lui en ongeïnteresseerd uit, maar schijn bedriegt. Ze kunnen zomaar ineens aanvallen en zijn erg snel ( lopen 20 km/h 😳). Als je gebeten wordt, word je in folie gewikkeld, met de speedboot naar het vliegveld en dan per helicopter naar het ziekenhuis ( op Bali ☺️). Hebben we nog zin? Uiteraard, maar dit is bepaald geen dierentuin met hekken! Omdat het vandaag erg warm is (net geen 40 gr) verwachten we er niet veel te zien. Maar er zijn plaatsen waar de ‘dragons’ zich soms verzamelen, en zo ook vandaag. Een stuk of 6 beesten naast en over elkaar. Er loopt ook een jong van ca 2 jaar rond, maar dat is niet zo slim, want de varanen zijn kannibalen en eten hun eigen jongen 😳. Een varaan die uit het ei komt, klimt daarom direct in een boom en blijft daar totdat hij ca 1 m lang is. Best slim zo’n pasgeboren baby 😊. 

Op andere plaatsen zien we nog twee dragons luieren, en daarnaast zien we een hert, een buffel en wat apen. Allemaal voer voor de dragon, want die is niet zo kieskeurig met z’n eten 😊. 

De natuur is hier schitterend. Anders dan Bali, meer heuvels dan bergen, errug heet en mooie uitzichten. 

Op de terugweg leggen we bij twee kleine eilandjes aan om te snorkelen. Wow, de koralen zijn hier nog veel mooier dan bij de Gili eilanden! En wat een mooie vissen, en zo veel! Echt te mooi om waar te zijn, ik voel me een gezegend mens dat ik hier mag zijn vandaag 😀.

Als ik ongeveer een uur terug ben, barst er een stevige regenbui los. Is okay nu, mijn dag kan niet meer stuk 😄😃😀😊!





Stap voor stap en m’n charmes in de strijd

‘No, sorry sir, you have book online and pay here’. Oh, das ff slikken. Gisteren probeerde ik on-line een vlucht te boeken, maar kon ik niet on-line betalen. En nu is het precies andersom. Ik kan hier op het vliegveld wel betalen, maar m’n boeking van gister is al gecancelled omdat ik niet tijdig heb betaald. Oeps 😳. ‘But you can book on-line again and then pay’, verteld de jonge dame me aan de balie van Lion Air. Ik kijk haar eens lief aan en vraag of ze de cancelling van gister ongedaan kan maken, maar nee, dat kan niet. Echt niet? Nee dus. Ik log opnieuw in en wil een ticket kopen. ‘Voor de door u gekozen vlucht zijn helaas geen tickets meer verkrijgbaar’, krijg ik op m’n scherm. Het zal toch niet… en ik laat het haar zien. Ze kijkt onvermurwbaar en zegt iets tegen haar collega. Ook die kijk ik eens lief aan ☺️. Ik probeer het opnieuw, maar zonder succes. Ik zeg jongedame 1 dat ik de melding krijg dat ik niet meer kan boeken. ‘I booked for you sir, please look if this is what you want’ en ze wacht totdat de herriemakende antieke matrixprinter een nauwelijks leesbaar stuk papier uitspuugt. Het lukt! Ik kijk opgelucht en de dames kijken voldaan. Vanmiddag om 2 uur naar Labuan Bajo, en zondagochtend om 11 uur de terugvlucht. En ze hebben ook nog het goedkoopste tarief berekend. Omgerekend zo’n 85 euro voor een retourticket; dat heb ik er wel voor over 😀. Ze heeft toch de cancelling van m’n boeking van gister ongedaan gemaakt. Ik kijk haar op z’n liefst aan en ze glimlacht 😊. Ik betaal bij haar collega en krijg het ticket mee. Ik bedank de dames nog eens hartelijk en verlaat het kantoor, op zoek naar de incheckbalie. Zo, dat is de eerste stap. Opgelucht en ook trots. Trots op mezelf, want ik ben dit helemaal niet gewend.

Vanochtend was ik best wat gespannen. Helemaal niets geboekt, niets geregeld. Geen transport naar het vliegveld, geen ticket, geen verblijf in Labuan Bajo en geen boottocht naar Komodo. Oef, dat wordt een stevige dag waarin ik mezelf mag uitdagen. Ik ga ervoor, en het gaat lukken, ik voel het. Ik besluit zo weinig mogelijk balast mee te nemen en laat m’n backpack in het hotel achter. Tegen een kleine vergoeding uiteraard, want niets voor niets hier in Indonesië. En ik beloof plechtig  bij terugkomst een nacht over te blijven in het hostel. Ik stop ( prop) alle essentiële zaken in m’n kleinere rugtas en ga. Ik krijg het kaartje van de taxichauffeur, en natuurlijk mag ik hem bellen als ik terugkom. Heb ik tenminste wel een chauffeur die het hostel kan vinden. Dat geeft een goed gevoel.

Labuan Bajo is een ander verhaal. Niet te vergelijken met Bali. Een kleine havenstad, meer een dorp eigenlijk. Stoffig, droog en snikkend heet. Hotels zijn er wel, maar van hygiene hebben ze nog nooit gehoord. Uiteindelijk vind ik een redelijk hotel, voor weinig geld, dat wel. En met een mooi uitzicht over de haven. En waar de meeste ‘hotels’ worden gerund door oude mannen, zijn het hier aardige jonge mensen. Voelt beter.

Op straat biedt iedereen me een boottocht naar Komodo aan. Ik las in de Lonely Planet dat je best eerst de boot kunt checken voordat je de zee op gaat. Natuurlijk hebben ze allemaal prima boten 😜. Ik kies voor Perama, die van de shuttlebussen; morgenvroeg met een kleine groep mensen naar Rinca, wat ook onderdeel is van het nationale park Komodo.  Op drakenjacht dus 😊.





Sanur

Voor het transport tussen de verschillende plaatsen maak ik steeds vaker gebruik van de shuttlebussen van Perama. Degelijke organisatie met goede chauffeurs. En ze rijden op tijd 😊. Vanochtend naar Sanur doorgereisd, met in m’n achterhoofd Komodo. 

Sanur is een leuke en gezellige badplaats met overal langs het strand restaurants en kramen. Iedereen wil wat aan me verdienen, dat is duidelijk. Langs de waterlijn is een ceremonie aan de gang. Zie je bijna dagelijks. Een Hindoe heeft wel 8 ceremoniële momenten in z’n leven voordat hij echt volgroeid is. 

Morgen op de gok naar het vliegveld en proberen naar Labujan Bajo te vliegen. Dat is op het eiland Flores de poort naar Komodo. On-line reserveren gaat niet meer; dat moet 48 uur van te voren om m’n creditcard te checken😳. Ik ben nog naar een bank geweest, maar ze kunnen of willen me niet helpen met betalen. Dan maar op de gok. 

Ik heb vaak een huisdier in m’n kamer, zo ook vandaag. Geen varaan, maar een kleine hagedis. Kekke noemen ze die hier. Zijn m’n vrienden geworden, want ze vreten de muggen op 😃.





Eten, drinken en risico’s

Alles is anders, dat had ik al eerder geschreven. Over vandaag kan ik al een boek vol schrijven, zoveel gebeurd, zoveel indrukken. Maar geen foto’s, helaas. M’n iPhone besloot in Bali te blijven. Geen idee waar hij is, maar wel kwijt dus 😡

Vanochtend voor het eerst sinds een dag of vier weer koffie gedronken. Was best lekker trouwens. Ondenkbaar in Nederland. Maar ja, echte koffie is niet overal verkrijgbaar, en de koffie Bali is niet echt mijn ding. Zeker niet meer sinds ik weet hoe die gemaakt wordt 😳 een dier heeft daar nml de rol vd koffiemachine op zich genomen. Details bespaar ik je. Ook mijn eet ritme is totaal anders. Soms leef ik tot 4 uur ’s middags op een pannenkoek en een kop thee. Ondenkbaar in Nederland. Vandaag zelfs tot 7 uur, maar dat is de schuld van m’n iPhone. 

M’n ticket voor de overtocht was spotgoedkoop. Maar er zat een luchtje aan, het was tweedehands. Niet echt zuivere koffie, maar ik besloot het risico te nemen. De rederij was nml wel goed bekend. De boot ziet er prima uit en we stappen met z’n allen in. Nou ja, in… als alle stoelen zijn bezet, mag de rest op het dak 😳. Ik zorg dat ik op een stoel vlak bij de uitgang zit, en met een reddingsvest op de pak. Mij krijgen ze niet. Niemand die zich ervan bewust lijkt te zijn. Behalve ik dan. Ondenkbaar in Nederland. Ik maak me trouwens meer zorgen om m’n bagage dan om mijzelf, kan best goed zwemmen nml. Beetje naïef, dat wel.

Gelukkig komen we goed aan in Padangbai, een gezellig havenstadje. Tijdens een korte wandeling verlies ik dus m’n telefoon. Ik ken inmiddels de weg van het centrum naar het strand uit m’n hoofd. Zes keer gelopen en toen afscheid genomen 😢. Wel leuke contacten opgedaan. Femke uit Noord Holland heeft fanatiek helpen meezoeken evenals de eigenaar van de strandtent. Hij bracht me zelfs in recordtijd terug naar het hotel om m’n EPZ BlackBerry op te halen. Achterop de scooter, das was ook best een belevenis. 

Vanavond leuk afgesloten in bar Babylon in Padangbai. Ik hoorde vanuit m’n kamer een bandje reggae muziek spelen en ben er een paar biertjes wezen drinken. Erg gezellig 🍺. Bintang is trouwens een merk van Heineken, dat kun je aan het logo wel zien.





Snorkelen deel 2

De onderwater wereld is hier prachtig. Met een boot de drie Gili eilanden rond en op diverse plekken gesnorkeld. Weer mooie koralen en vissen gezien, en ook een zeeschildpad. Best groot, die beesten.
We zaten met zo’n 60 man op de boot, maar die was daar gelukkig op berekend 😊. Denk ik 😳
Vanavond met Elmo uit Breda, die ik op de snorkelboot leerde kennen, de zon zien ondergaan onder het genot van een welverdiende Bintang.
Morgen terugvaren naar Bali, naar Padanbai, een leuk havenstadje aan de Oostkust.