Auteursarchief: Hans Meijer

Gili Trawangan

Op de Gili eilanden is alles anders. Het is een soort van paradijs; zon, zee en strand. Trawangan is het grootste vd 3 eilanden, en je wandelt er in een paar uur rondom, het is ca 2 km in doorsnee. En geen scooters of auto’s. Heerlijk ontspannen dus. Wel veel toeristen hier ondanks de tijd van het jaar. Vanmiddag gesnorkeld: prachtig! Erg veel en mooi gekleurde vissen en ook mooie koralen. Ik kreeg er geen genoeg van. Dat moest ik trouwens wel bekopen met een stevig verbrande rug 😳
Morgen met een boot langs de mooiste snorkelplekken van de drie eilandjes. Ik ga m’n t-shirt maar aanhouden dan 😊

IMG_5079-0

IMG_5116-0

IMG_5110-0

IMG_5106-0

Terug naar de kust en het verkeer in Bali

Er was geen klik in Munduk. Lag waarschijnlijk meer aan mijzelf dan aan de mensen daar. Het weer was bagger, enkel tijdens de trekking naar de watervallen was het droog. Gisteravond onweer en regen zoals ik zelden heb meegemaakt. Toen het licht uitviel was ik blij met de citruskaarsen die ik had aangestoken tegen de muggen.
Vanmiddag in Amed viel het me op dat ik letterlijk weer beter kon ademhalen. Terug op zeeniveau, direct aan de kust. Ligt het ook nu aan mij, of zijn de mensen hier toch net wat vriendelijker? Leuk dorpje hier met veel duikscholen en leuke restaurantjes. Ik maak kennis met Yogi de pizzabakker en ga in op zijn uitnodiging bij hem pizza te komen eten. Met Balinese kruiden, dat wel, en het smaakt heerlijk. Als ik niet de overtocht naar de Gili eilanden had geboekt, had ik zijn uitnodiging om kennis te maken met zijn familie graag aangenomen. Tja, misschien hiernaar terug na de Gili’s? Wie weet.
Het verkeer in Bali is chaotisch. Overal zie je scooters die auto’s links en rechts inhalen. We rijden hier links en dat is sowieso al wennen. Het wordt echt eng als dan ook de basisschool uitkomt en tientallen kleine kinderen zonder begeleiding langs de kant vd weg lopen. Het gaat allemaal goed, op de een of andere manier is iedereen hieraan gewend. Toch vertelde Maddie1 mij afgelopen week dat er zelfs kinderen van 10 jaar al scooter rijden en dat er veel ongelukken gebeuren 😢
Vanmiddag nog ff gezwommen in de Balizee. Best apart dat zwarte strand. Ligt vol met lava dankzij de uitbarsting van de Gunung Agung in 1963. Het is een heilige berg voor de Balinezen en als ik omhoog kijk naar de 3000 m hoge top dan begrijp ik dat. Zou hem best willen bedwingen 😊
Het is Valentijnsdag, ook in Bali, en de meisjes zijn klaar voor de party!

IMG_5068

IMG_5075

IMG_5063

IMG_5071

IMG_5061

Munduk, Hennie Kuiper en Ketut36

In Bali heet iedereen Ketut of Maddie. Behalve Gusti natuurlijk, want die heet Edy 😜. Gids Ketut neemt me mee door de omgeving van Munduk. Eerst nog wat regen, maar het klaart al snel op. We bezoeken 2 mooie watervallen en lopen uren op en neer door de jungle. M’n ingewanden zijn gister wat gaan rommelen, en dat voel ik. Ik denk ineens aan Hennie Kuiper in de Tour de France van 1979 (?). In de kopgroep op de Alpe d’ Hues. Kuiper zat stuk en dreigde te moeten lossen. Dan maar een ander plan, zo vertelt hij later, en hij demarreert weg en wint de etappe. Niet dat mijn inspanning vergelijkbaar is met die van hem, maar toch 😊 en ik ga door.
De middag is grijs en nat. Alles wat in m’n kamer ligt wordt klam, dus ik besluit morgen verder te gaan, naar de Noordkust. Geen bemo of shuttlebus hier, dus ik ben aangewezen op een taxi.

IMG_4983-0

IMG_5047

IMG_4998-0

IMG_5020

Weemoed en regen

Wanneer ik ergens vertrek en ik heb me er thuis gevoeld, kan ik daar soms weemoedig van worden. Zeker als ik weet dat ik er waarschijnlijk niet meer terugkom. Vanochtend had ik zo’n moment. Weg uit Ubud, weg bij Ketut en haar familie. Vijf dagen goed verzorgd in een gemoedelijke fijne sfeer. En dat voor een prijs waarvoor je in een luxe hotel net 1 keer kan ontbijten.
Lisa is m’n maatje geworden, en met haar 3 ½ jaar spreekt ze al een woordje Engels. Eerst hield ze, begrijpelijk, wat afstand, maar sinds gister is het ijs gebroken, en nu mag ik zelfs met haar op de foto 😊
Met de bus naar Munduk is een belevenis op zich. Met z’n tienen op elkaar gepakt 2 uur over slingerende wegen. Met uitzicht maakt weer veel goed.
Munduk is prachtig, maar het regent aan een stuk door. Als het even opklaart ga ik een ommetje maken. Volgens huisbaas Tedy makkelijk te doen. Prachtig idd! Super mooie omgeving, ondanks de hevige regenval die nu niet meer lijkt op te houden. M’n paraplu had ik al bijna weggegooid, maar hij komt nu goed van pas ☔️
Rond Munduk zijn veel rijstvelden en nog meer watervallen. Morgenochtend ga ik met een gids op stap, hopelijk is het dan droog.

IMG_4923-0

IMG_4956

IMG_4978-0

IMG_4970-0

IMG_4959-0

Keuzes maken

Alleen reizen betekent ook zelf alle keuzes maken. Waar ga ik morgen heen? Na wikken en wegen en advies van Ketut wordt het Munduk. Daar is veel moois te zien. Ik ga er met een authentieke Balinese bus naar toe.
Verder lekker gelezen en gewandeld. Een rustdag dus, en die is welkom.
Mooie foto’s van Lonneke en Tom uit Colombia ontvangen. Die hebben het daar erg naar hun zin en dat doet me goed 😊

IMG_4891

IMG_4916

IMG_4908-0

IMG_4904-0

IMG_4896-0

IMG_4914-0

Fietsen in Ubud

Vandaag wil ik geen gids. Punt. Zelf de omgeving verkennen met de fiets. Ik vraag Ketut waar ik een fiets kan huren, maar ze antwoordt resoluut: eerst ontbijten. Dat maakt ze elke ochtend voor me en krijg ik op m’n eigen terras geserveerd. De kinderen roepen haar als ik wakker ben; een echt familiebedrijf hier 😊
Na m’n ontbijt staat er al een prima mountainbike voor me klaar! De remmen check ik ff, want het is nogal heuvelachtig hier…
Een prachtige rit gemaakt. Tropisch warm, maar de rijwind en het uitzicht maken veel goed. Ik fiets zo de rijstvelden in, en loop verder tot het enige geluid wat ik hoor van de vogels, krekels en de irrigatie afkomstig is. Ik zit hier heerlijk! De locals zijn allemaal even vriendelijk, al is mijn Indonesisch nou niet echt om over naar huis te schrijven. De schrikreactie van Gusti eerder deze week toen hij een groen-gele slang zag weerhoudt me ervan languit in het gras te gaan liggen slapen ☺️
Komodo gaat nog ff moeten wachten op m’n bezoek. Het is daar erg slecht weer, dus misschien aan het eind vd reis. Ik zie wel, er valt hier op Bali meer dan voldoende te genieten!

IMG_4870

IMG_4860-0

IMG_4840-0

IMG_4826

IMG_4844

Koken, eten en masseren

Erg leuke kookles gehad. Op de markt de kruiden en specerijen gekocht en nasi goreng, kipsaté, Balinese soep en dessert van zwarte rijst gemaakt. En gegeten natuurlijk. Op de foto is Dessau bezig, de masterchef ☺️
Inmiddels enkele blaren op m’n voeten van het vele lopen, dus ff een voetmassage genomen.
Ik heb ergens gelezen dat de Balinese healers je van je pijn afhelpen door je op een andere plaats in je lijf nog meer pijn te bezorgen 😳
Nou, dat geldt ook voor deze masseuse. Ze vindt een knoop in m’n voeten die een relatie heeft met m’n appendix 😳 De knoop kneedt ze weg en ik ben opgelucht dat ik nog kan staan.
Mocht ik binnenkort een blindedarmontsteking krijgen, dan weet ik waar ik moet zijn 😁
Ik blijf nog een paar dagen in Ubud. Bevalt hier prima en er is veel te doen. Maar vooral de sfeer hier voelt erg goed 😊
Weinig foto’s vandaag, dus nu een zicht op m’n eigen terras en een mooie tempel. En de markt natuurlijk, met z’n eigen typisch Aziatische sfeer.

IMG_4786-0

IMG_4801

IMG_4797-0

IMG_4784-0

IMG_4814-0

De jungle

In de Lonely Planet van Femmy een mooie wandelroute gezien en die ga ik lopen. 4 uur over 8,5 km staat er. Nou, dat ga ik er niet over doen hoor 😜
Eerst een stuk over verharde wegen en dan de jungle in. Volgens LP te doen zonder gids, en dat spreekt me aan. Onderweg ontmoet ik Gusti, een lokale gids. Hij helpt me op weg en adviseert me niet alleen te gaan. Ik wil graag alleen zijn en bedank hem vriendelijk. Tot 3 keer toe, hij stalkt me! Gelukkig maar, want na 20 m in de jungle kom ik een landeigenaar tegen die geld wil zien. Hij zwaait nogal met z’n kapmes, maar gelukkig, daar is Gusti! Het zal wel afgesproken werk zijn denk ik dan maar 😊
En dus met Gusti de jungle in en daar krijg ik geen spijt van. Hij kent de weg en de mooie plekken. Ik laat hem foto’s zien van Jacq, Lonneke, Sander en Eline maar hij gelooft niet dat dat mijn gezin is. Grapjas ☺️
Onderweg mooie vogels en libelles gezien en slangen, waarvan die ene groen-gele erg giftig is volgens Gusti. Hij is z’n geld waard, die jongen. Was mooi en gezellig. Dat het op ’t eind ging regenen deed er niet toe; ik was al toe aan een verschoning.
Het eten is hier subliem. Daar wil ik iets van meenemen, en dus morgen op kookles!

IMG_4772

IMG_4747

IMG_4753

IMG_4740

IMG_4743

Ubud

Alhoewel ook toeristisch, is de sfeer hier totaal anders dan in Kuta. Dat voel je al wanneer je het stadje binnenrijdt. Veel kunst langs de weg, vooral houtsnijwerk, schilderijen en beeldhouwwerk.
Mijn hostel is bij een familie thuis en ik heb geluk, want in mijn kamer ligt een zieke en die kan niet weg. En dus mag ik in het familiedeel. Mijn kamer is klein maar schoon. Geeft een goed gevoel. Ketut is de gastvrouw. Ik schat haar een jaar of 40 hooguit; ze heeft 4 jonge kinderen rond zich lopen. Op een bankje in de tuin zit een stokoude man, hij zou zomaar de honderd gepasseerd kunnen zijn, en ziet er meer dood dan levend uit. Net als ik Ketut wil vragen of dit haar opa is, vertelt ze dat hij haar man is. Nou, er zit dus meer leven in die man dan hij uitstraalt 😊
Het eten in Bali is verrukkelijk. De diversiteit aan nasi en saté is groot en ik probeer ze allemaal uit. Alleen de pisang goreng heb ik nog niet gevonden 😢
Vanavond een dansvoorstelling bijgewoond. Mooie dansers en danseressen, maar de muziek was vreselijk. 1 ½ uur met 20 man zo hard mogelijk op xylofoons rammen. Niet echt mijn ding. Nee, dan de gitarist en violist die in de bar waar ik dit schrijf covers spelen en zingen van o.a. U2, John Legend en Passenger. Veel beter, maar zij stoppen er nu mee. Ik drink nog een Bintang en ga dan pitten.

IMG_4683

IMG_4711

IMG_4684

IMG_4695

Tanah Lot

In tegenstelling tot de rest van Indonesië is Bali Hindoeïstisch. En dat merk je aan de vele rituelen en tempels. Tanah Lot is zo’n tempel, en hij ligt bij vloed in zee. Als Westerling mag ik er helaas niet naar binnen, maar ook buiten rondom de tempel valt genoeg te zien. Ook hier heeft het toerisme toegeslagen. Overal kramen en winkels met souvenirs en Hindoeïstische houtsnijwerken. Ik twijfel even; zal ik zo’n flesopener in penisvorm voor Jacqueline meenemen? Toch maar niet, m’n backpack is al zo zwaar 😜
Mijn chauffeur vandaag heet Maddie en we hebben leuke gesprekken gehad. En hij rijdt veilig, en dat is een fooi waard.
Morgen naar Ubud; ik heb daar voor 3 nachten een hostel geboekt.

IMG_4658

IMG_4651